توریسم تراول

منطقه گردشگری ازناو در جنوب شهر خلخال و چشمه ازناو در فاصله پنج کیلومتری از آن و در نزدیکی جاده اسالم قرار دارد. این منطقه شامل کوه ازناو، چشمه ازناو و باغهای مفرح است.
بلندترین نقطه این منطقه قله ازناو است که ارتفاعی حدود ۲۳۵۰ متر از سطح دریا دارد از پای این قله و در شمال شرقی آن چشمه آب خارج می‌شود که به چشمه ازناو مشهور است.
این چشمه باعث ایجاد مناطق بکر و زیبا شده است,این سرچشمه زیبا که در کنار روستای خوجین قرار دارد با چشمه‌های جوشان و فعال و دبی آب ۴۰۰ لیتر در ثانیه یکی از پر آب‌ترین چشمه‌های استان اردبیل است.
این چشمه ۵۰۰ هکتار از اراضی پایین دست خود را آبیاری کرده و وجود آن و ظرفیت آبدهی بالا و دائمی آن در طول سال باعث پدید آمدن باغهای مفرح در امتداد آن شده است.
وجه تسمیه چشمه ازناو به ناودان برمی‌گردد و با یک نگاه به کوهسار ازناو به عینه دو کوه
به هم پیوسته ناودان شکل است که چشمه از دل کوه جاری و روان است.
پنج غار طبیعی بزرگ و کوچک در سازه‌های آهکی در این منطقه وجود دارد که شرایط زیستگاهی بسیار مناسبی را برای زندگی انواع حیوانات و پرندگان وحشی از جمله کل و بز وحشی و کبک بوجود آورده و این منطقه را به مکان گردشگری تبدیل کرده است.
در شهرستان خلخال ازناو را به نام ترکی آن «ازنو» می‌شناسند و مردم محلی علاقه فراوانی به گذراندن اوقات فراغت و ایام تعطیل در این گردشگاه زیبا و کوهسار ازناو می‌باشند.
وجود غارها،جنگلها و رودخانه‌های جاری در این منطقه و ایجاد اتوبان جدیدالاحداث تهران-زنجان-اردبیل از این مسیر،باعث جذب گردشگر و توریست شده است.

این جاده شهر خلخال استان اردبیل را به اسالم گیلان متصل می‌کند که به دلیل موقعیت خاص جغرافیایی که دارد و ترکیب جنگل و دشت، زیبا‌ترین جاده کشور نام گرفته است.
این جاده حدود هفتاد کیلومتر طول دارد و گردشگران می‌توانند از طبیعت زیبا و بکر ، عسل‌های طبیعی ، مناظر زندگی سنتی و دشت‌های زیبا و پر گل آن لذت ببرند.
این جاده به عنوان جاده ورود به بهشت شهرت دارد زیرا تنها یک جاده معمولی نیست ترکیبی از دشت و جنگل،دریاچه وآبشار این جاده را به منظره خارق العاده مبدل کرده است که چشم هر بیننده ای را نوازش می‌دهد.
جاده ای پر پیچ و خم که از اسالم گیلان شروع شده و پس از طی حدود هفتاد کیلومتر به خلخال اردبیل منتهی می‌شود.
در وصف بخشی از زیبایی‌های این جاده میتوان به دشت‌ها و دامنه‌های سر سبز ، خانه‌های چوبی روستایی ، چرای گله‌های گوسفندان،درختان بلند و انبوه که بر این جاده سایه افکنده اند و مه که دره‌های این مکان را پر کرده است و گاهی تا میان جاده نیز می‌رسد اشاره کرد.
بهترین زمان برای سفر به این مکان اردیبهشت و خرداد هر سال است که دشت‌های پر از گلهای شقایق و مهی که آن‌ها را در بر میگیرد نظر هر بیننده ای را به خود جلب میکند.
یک ساعتی که در این جاده رو یایی برانید کم کم جنگل را پشت سر گذاشته و دشت‌های زیبای این مکان رویایی را پیش روی خود می‌بینید.
ییلاق هایی زیبا با چمنزار‌های سر سبز، دریا چه نئور ... مشاهده کامل متن  و پیاده روی در ارتفاعات مراتع روستای بسیار زیبای سوباتان از دیدنی‌های این مکان می‌باشد.
علاوه بر دشت‌ها و دره‌های سر سبز و مه آلود که از چم انداز‌های این منطقه محسوب می‌شوند در این جاده کلبه‌های چوبی ای نیز وجود دارند که محلی برای سکنا گزیدن مسافران می‌باشند .
گردشگران میتوانند مدتی را در این کلبه‌ها سپری کننده و از مناظر اطراف خود لذت کافی را ببرند.
این منطقه در همه فصل‌ها آب و هوایی مطبوع و دلنشین دارد و حتی در اواسط تابستان نیز نسیم خنکی در این مکان جریان دارد و زمانی که مه دریای خزر این منطقه را فرا می‌گیرد مجبور به پوشیدن لباس گرم می‌شوید.
در نزدیکی خلخال چشمه آب گرمی وجود دارد که بر خلاف چشمه‌های اب گرم معروف، از مناطق بکر به حساب می‌آید و میتواند به دور از شلوغی زمانی را در این مکان سپری کنید و تنی به اب بزنید.
کسانی که به جنگل نوردی نیز علاقه دارند می‌توانند از مسیر روستای "نهالستان پیرسون" که در بیست کیلومتری این مکان ویایی قرار دارد وارد جنگل شده و راه را به سوی قله کوه در پیش بگیرند تا به قله ای برسند که به دره اشراف معروف است، هر چه از زیبایی‌های این منطقه بگوییم باز هم کم است...

قلعه سه کوهه در روستایی به همین نام در شهرستان زابل از توابع استان سیستان و بلوچستان ، بخش شیب آب واقع شده است. بنای مذکور در مرکز روستای سه کوهه بر بالای تپه ای نسبتا مرتفع که گردا گرد آن را دشتی نسبتا هموار قرار گرفته است قرار دارد.
قلعه سه کوهه یکی از آثار ومفاخر منطقه سیستان است ، این قلعه در تاریخ پر حادثه خود با زمان تغییر کرده و بعنوان میراث گذشته بر جای مانده است ، هرگوشه این قلعه نشان از تاریخ عظیم وبس کهن دارد .
یکی از نکات قابل تامل در این بنا معماری کهن آن است نشان دهنده بخشی از تاریخ معماری این منطقه را در حدود 300 سال به تصویر می‌کشد .
این بنا در زمینی مرتفع و مستطیل شکل با مساحت 3700 متر مربع که تنها راه ورودی آن قسمت شرق است که با یک سراشیبی تند به میدان روستا راه پیدا می‌کند،ورودی دیگر آن در قسمت غربی است که نسبتا تخریب گشته و در میان خانه‌های روستا محصور گشته است .

نورآباد یکی از شهرهای استان فارس در جنوب ایران است. این شهر مرکز شهرستان ممسنی است که در شمال باختری استان فارس قرار دارد و تنگه آنا یکی از زیباترین مناطق این شهرستان میباشد.
این شهرستان در دامنه رشته کوه زاگرس قرار گرفته است و دارای آب و هوای نسبتاً گرم و خشک می‌باشد.
نورآباد ممسنی دارای گردشگاه‌های فراوان از جمله رودخانه برمشور، کوه شاه‌نشین، تنگ گجستان و مناظر زیبای روستای بردنگان ، طبیعت زیبای درهٔ پل بریم، دشت الاکرمی ، روستای امامزاده پیرشمس و جنگل‌های زیبای بلوط که در جای جای این شهرستان وجود دارد، می‌باشد.
تنگ آنا هم یکی از جاذبه‌های زیباو بکر این منطقه می‌باشد که به دلیل صعب العبور بودن همچنان بکر مانده است .تنگ در ارتفاع 1250 متری از سطح دریا و در میان صخره هایی بلند که بعضا بلندی دیواره‌های آن به 200 متر نیز میرسد قرار گرفته است.

تنگه هرایرز با دره‌ای ژرف و پرآب، در استان فارس و در مجاورت جاده شیراز - اهواز و در نزدیکی روستای هرایرز شهرستان ممسنی قرار گرفته و دارای جنگل بلوط، بنه و بادام است. روستای هرایرز در ۱۵کیلومتری جنوب شرقی شهر نورآباد ممسنی واقع شده‌است، این روستا که دارای قدمتی تاریخی است، دارای طبیعتی زیبا نیز می‌باشد که سالانه هزاران گردشگر را به خود جذب می‌کند. روستای هرا یرز در منطقه‌ای کوهستانی واقع شده‌است و موقعیتی کوهپایه‌ای دارد. در شرق و غرب اَن دو دروازه وجود داشته، که به همراه بافت بسیار قدیمی روستا، در اثر وقوع زلزله‌های متعدد و عدم محفاظت، تنها خرابه‌ای از اَن باقی مانده‌است.این روستا دارای یک قبرستان بسیار قدیمی است که در آن سنگ قبرهایی مربوط به قرن اول و دوم هجری دیده می‌شود.درکنار این قبور قدیمی، حرم منتسب به امامزاده علی نیز واقع شده‌است که همه ساله در روز عاشورا پذیرای عزاداران است.

کاخ جنجان واقع در نورآباد شهرستان ممسنی از توابع استان فارس و در مجاورت روستای جنجان ، با همکاری پژوهشکده باستان‌شناسی و دانشگاه سیدنی و به سرپرستی "علیرضا عسگری" و "دانیل پاتس" از زیر خاک سر برون آورده و بنایی بزرگ با ویژ‌گی‌های معماری تخت جمشید است.
از جایی که کاخ هخامنشی واقع شده به فاصله 800 متر رودخانه "فحلیان"می‌گذرد. در پشت این کاخ کوه "بالاسبز" دیده می‌شود و از آن‌جایی که هخامنشیان بناهای خود را در کنار کوهپایه‌ها بنا می‌کردند. انتخاب این محل نیز بی‌دلیل نبوده است . بررسی‌های باستان‌شناسی در سه دشت رستم، نورآباد و فهلیان تا کنون منجر به کشف 25 محوطه هخامنشی شده است که این موضوع اهمیت کشف کاخ جنجان را دو چندان می‌کند.

لیدوما یک محوطهٔ باستانی است که در شهرستان ممسنی در استان فارس قرار دارد. لیدوما همچنین نام یکی از شهرهایی است که در نوشته‌های هخامنشی از آن نام برده شده‌است و در راه شاهی بین تخت جمشید و شوش قرار داشته است. در گل‌نوشته‌های تخت جمشید از ۲۶ شهر میان تخت جمشید تا شوش نام برده شده است.
این اثر تاریخی احتمالاً مربوط به ۵۵۰ سال پیش از میلاد است. مساحت این محوطه باستانی در حدود یک‌هزار متر در ۵۰۰ متر مربع است که در بیش‌تر نقاط آن آثار باستانی یافت می‌شود و حتی شواهد به دست آمده درآن نشان از وجود تمدن تا پنج هزار سال پیش را نیز دارد. همچنین در غرب کاخ لیدوما و در ۳۵۰ متری آن تپه‌ای باستانی واقع شده که بر روی آن کتیبه‌ای سنگی وجود دارد.
بر اساس کاوش‌های باستان‌شناسی که در سال ۱۳۸۵ توسط یک گروه باستان شناسی به سرپرستی علیرضا عسگری از ایران و پروفسور دانیل پاتس از دانشگاه سیدنی انجام شد محل شهر لیدوما در منطقهٔ فهلیان فارس در شهرستان نورآباد ممسنی در مجاورت روستای سروان (سورون)، در زیر تپه‌ای که در گفتار محلی از آن به قلعه کلی یاد می‌کنند، کشف شد.

روستای برم سیاه ، روستایی از توابع بخش ماهور میلانی شهرستان ممسنی در استان فارس ایران می‌باشد.
کلمه برم سیاه: مشتق از برم عمیق یعنی گودال بسیار بزرگی که آب بسیار فراوان در آن جمع بوده و چون عمقش زیاد بوده این حوضچه آبی، سیاه به نظر می‌رسیده، به همین خاطر حدود صد و شصت الی صد و هفتاد سال پیش این منطقه بنام برم سیاه به ثبت رسیده است. از نام قبلی این روستا اطلاعاتی در دسترس نیست، گویا این منطقه را سراب سیاه یا سراب بیشه گفته اند اما در اسناد معتبر دیده نشده است.
ساکنان قبلی این روستا تقریبا از زمان یک قرن و نیم پیش، پس از درگیری در مناطق مختلف استان فارس به این منطقه کوچ نموده و ساکن شده اند، اولین اولادی که پس از درهم شکستن ابن پهوندی که در منطقه جونکان اتراق داشته اند

آبشار بابامنیر در استان فارس و در جنوب روستای بابامنیر در بخش ماهور میلاتی، یکی از بخش‌های شهرستان ممسنی قرار دارد. این آبشار تا روستای بابامنیر نه کیلومتر فاصله دارد و در کوه بزان از فراز دیواره ای عمودی به پایین می‌ریزد.
در بخش ماهور ممسنی، با ورود به شهر بابامنیر از سمت نورآباد، پس از خروج از شهر، سمت چپ جاده اصلی، جاده ای فرعی خاکی وجود دارد که با طی پنج دقیقه مسیر به طبیعت زیبا و بکری وارد می‌شوید.
از آنجایی که این آبشار فصلی است و بعد از بارندگی‌‌ها خصوصا در فصل زمستان و اوایل بهار سرازیر می‌شود، بهترین زمان برای تماشای آبشار، حداکثر سه روز پس از هر بارندگی می‌باشد.
در پایین آبشار یک حوضچه طبیعی ایجاد شده که در نتیجه آب‌‌های جاری شده از کوه، تا چندین روز آب را به سمت دره‌‌های پایین‌تر جاری می‌سازد.

امامزاده بابامنیر واقع در استان فارس یک اثر تاریخی می‌باشد که در شهرستان ممسنی ، بخش ماهور میلاتی، روستای بابامنیر قرار دارد.
این بنا بقعه ای ساخته شده از مصالح گچ و سنگ می‌باشد که که بدون در نظر گرفتن فرم گنبد از نظر پلان شباهت زیادی به چهارطاقی‌های دوره ساسانی دارد.
این چهارطاقی با استفاده از گوشواره به پلان هشت گوش تبدیل و گنبد بلند مخروطی دندانه دار بر روی آن استوار شده است.
گنبد امامزاده بابامنیر از نظر فرم قابل مقایسه با گنبد دانیال نبی در شوش و همچنین گنبد امامزاده شیرمرد در نور آباد ممسنی می‌باشد.
داخل بنا به وسیله گچ، اندود شده و تعمیرات بر روی بنا صورت گرفته است .در اینجا طاق و تویزه‌ها از قوس تیزه دار استفاده شده و رو به روی اضلاع و دالان‌ها در دیوار اصلی طاق نماهایی ایجاد شده است.